خلاصه کتاب: این روزها قِید پتوپیچ خوابیدن مقابلِ شومینه یا بخاری را زده‌ام؛ گرمم نمی‌کند! قیدِ چای دارچین با نبات، حتی قیدِ نقاشی و بامیه را... این روزها از هر آن‌چه که تا چندی پیش، دیوانه‌وار دوست‌شان داشتم گذشته‌ام. دلم را زده‌اند و منشا این دل‌زدگی به تو می‌رسد! بلند خندیدن را ترک کرده‌ام، لاک زدن را ترک کرده‌ام، دیگر بوی خاکِ باران خورده و صدای رعد آرامم نمی‌کند. همه‌شان را از سرم در کرده‌ام. این روزها با خود قهر کرده‌ام. قیدِ نازک‌نارنجی بودن را زده و عادتِ کرانچی خوردن را ترک کرده‌ام. من این روزها حتی خودم را هم ترک‌ کرده‌ام! من... من همه‌چیز و همه‌کس را ترک کرده‌ام و دلم تو را می‌خواهد! می‌خواهم به دیار تو سفر کنم. به جایی حوالیِ بندهای میانیِ انگشتانت؛ یا شاید حتی به جایی حوالیِ گر*دن تا چانه‌ات! من خود را تَرد کرده‌ام. من... من دلم تو را می‌خواهد و من جز تو؛ تمام جهانم را ترک کرده‌ام!