خلاصه کتاب: تا بوده، همین بوده‌. این‌جوری که جلوی خودم رو بگیرم و نگم که چقدر قشنگ می‌خندی! که شبِ موهات، مومنِ زاهد رو بی‌دین و کافر می‌کنه!که دیدنِ لبات، هر آدمی رو تشنه می‌کنه؛اما قول میدم یه روز که نشستیم چِفتِ هم، یه روز که بدون ترس و دلهره‌ی بعد و قبلش دستات رو لای انگشت‌هام قفل کردم، بهت میگم که چقدر دوستت داشتم و چقدر نشون ندادم!اون روز، قدرِ تمومِ ندیدن‌ها و نگفتن‌های اجباری، می‌بوسمت.