خلاصه کتاب:

وقت‌هایی که نیستی، قلم با من همدردی می‌کند. پنجره‌ی خاک گرفته بیشتر خیس می‌شود از نگاه آسمان.

نیست‌هایی که وقتی بی‌خیالشان بوده‌ام، اکنون اما دلم گرفته از هر آنچه هست؛ مثل این روزنامه‌ی اخبار بد، مثل تو در این‌خانه و این دلگیری‌ست که بدجور در تک‌تک کلماتم جا مانده.