خلاصه کتاب: نوشتن کم است. باید تمام آن لحظات با قلمم تداعی شود، قلمم معجزه می‌کند؛ معجزه‌ای که هنوز هم ناتوانی عقل در برابر احساسم را به رخ می‌کشد و پس از آن‌همه شیرینی، تازه تلخی را حس می‌کنم.وقتی که لبخندت مهمان قلبِ تک و تنهایم شد، دل بی‌قرارم میخکوب سیاهی چشمانت شد.