معرفی رمان در حال تایپ ده روز پس از حادثه

رمان ده روز پس از حادثه در انجمن رمان نویسی تک رمان در حال انتشار است. در مورد معرفی رمان در حال تایپ ده روز پس از حادثه می توان گفت نویسنده رمان زهرا جعفریان بوده و ژانر رمان جنایی است.

نام رمان: ده روز پس از حادثه

نویسنده: زهرا جعفریان

ژانر: پلیسی_جنایی

خلاصه رمان: ده روز پس از حادثه داستان زنی است که در خارج از کشور زندگی می کند. شخصیت اصلی داستان پس از شنیدن جریان فوت پدرش به ایران بر می گردد تا سر از راز قتل درآورد.

معرفی رمان در حال تایپ ده روز پس از حادثه

بخشی از رمان: ایران

روز سوم

کلید را از جاکفشی برداشتم و در خانه را باز کردم؛ خانه پدر و مادرم… خانه بچگی‌هایم. وارد خانه شدم و برای چند لحظه فقط همه جا را نگاه کردم. همه چیز برایم شدیداً آشنا و عجیب به نظر می‌رسید. انگار وارد چندین خاطره‌ شده بودم. هر کدام از وسایل خانه صدها خاطره را برایم یادآوری می‌کردند. مثلاً یخچال ساید بای ساید، مرا یاد مریضی یک هفته‌ایم می‌انداخت و لحظه‌ای بعد مرا یاد ماه رمضانی می‌انداخت که با زبان روزه مشغول تمیزکردن خانه شده بودم.

همان طور که اینچ به اینچ خانه را با دقت نگاه می‌کردم، جلو رفتم و از آشپزخانه گذشتم. وارد راهروی کوچک اتاق‌ها شدم، و وارد اتاقی شدم که زمانی اتاقم بود…هنوز وسایل من در اتاق بودند، به جز تختم… خبری از تخت و پاتختی‌م نبود. ناخودآگاه به سمت کتاب‌خانه رفتم. با دیدن آخرین کتابم در کتاب‌خانه لبخندی زدم. می‌دانستم پدرم کتاب‌های من را می‌خواند… مطمئن بودم، مطمئنِ مطمئن. کتاب را یک سال پیش نوشته بودم. کتابی جنایی و شدیداً هیجان انگیز. کتابی که حالا بلای جان خودم شده بود.

معرفی رمان در حال تایپ ده روز پس از حادثه 

دستم را جلو بردم و کتاب را از داخل کتابخانه برداشتم. نگاهی به جلد خاکستری‌اش انداختم. با لبی آویزان شده به آن خیره ماندم. ارزشش را داشت؟ نداشت… نوشتن این رماان باعث شده بود یک روش حاضر و آماده در اختیار کسی بگذارم که می‌خواست پدرم را بکشد. موقع نوشتن کتاب هیچ وقت فکر نمی‌کردم کسی بخواهد پدر من را به قتل برساند.

یاد کامنت‌هایی افتادم که در اینستاگرام برایم گذاشته بودند؛

قاتل!

همه نویسنده‌ها دیوونه‌ن.

مگه میشد هم‌چین کتابی داستان باشه؟ تو یه قاتل روانی هستی!

نگاهم را داخل اتاق چرخاندم، رو به روی کتاب‌خانه آینه قرار داشت و کنار کتاب‌خانه هم کامپیوترم. زیر آینه هم دراور لباس‌ها. البته قبلاً مخصوص لباس بود، شاید الان دیگر لباسی در آن نبود. در سکوت فقط به اتاق نگاه کردم. چقدر دلگیر و هم‌زمان آرامش بخش بود. احساس می‌کردم وقتی رفتم قسمتی از گذشته‌ام را همین جا گذاشتم و رفتم. انگار دختری که در این اتاق زندگی می‌کرد، دختری که به کانادا رفت نبود، و حالا دختری که در این اتاق ایستاده بود، هیچ شباهتی به دختری که زمانی در اتاق بازی می‌کرد نداشت، مگر کمی شباهت ظاهری در چشم و ابرو و ل*ب‌ها…

پیشنهاد ما به شما:

ثبت‌نام

چاپ کتاب شعر