دانلود دلنوشته شانه‌های خیابان
بیش از پیش به جانم فشار می‌آید
وقتی که می‌دانم هست؛
اما دست‌های من خالی است.
در این شب تیره و تار،
دل نیز گرفتار،
جان شده غرقِ درد،
جسم شده گرفتارِ مرگ،
تنها شانه‌ی خیابان است که می‌کشد بار گران مرا به دوش،
تنها شب‌های مسکوت است که می‌کند درد مرا خاموش.
دستی به سویم دراز شد؛
اما وقتی آن را گرفتم،
خرد شد، فرسوده شد، محو شد...
موفق باشید عزیزان??